| DOPO LA PIOVA |
| El cièlo grigio lèntu se òpre e le nuvòle, da ‘n ràgio dorato, ene squarciate, s’ilùmina la tèra bagnàta e brila ògni gòcia de la piòva passata. Luccighène i tèti de le case, e le fojie su i alberi , le strade, ògni ròba ripjia culòre e te òpre èl còre a ‘na dulcèzza ‘nfinìta. Passata la piòva tòrna la vita. La tèra bagnàta profùma de bòno e ripòrta a la mente udòri ‘ntighi, chiusi ‘n fondo al còre come ricordi bèli, mai ‘ndurmiti. Eco che schiarìsce èl cièlo nero mentre èl Creato se nascònde, ancora ‘na vòlta, dietro al mistero. |
| (Meri Ercoli 27.08.15) |