EL RIO' VECHIO

Chiudo j ochi e 'n'onda de ricordi me sbàte 'ntel còre.... come èl mare, 'ntei scoji a Palumbina. Se sente èl cànto a squarciagòla de 'na dòna che spànde i pagni apena strizati da 'na mastèla a tre rechie. Da luntàno ariva 'na vòce amica, è Amedeo, èl latàrolo che spinge lènto èl cariòlo. Eco che arìva pure Arvedo ! Impòza èl scùpeto 'ntel bujòlu e strìde : pesce, pesce frescoooo! El càlzolaro, tutu impetitu 'nte 'na gràn pàrnanza, bàte e ribàte un par de scarpe tute ròte. E po' eco le bìrarele èscene in fila a dò a dò diètro a 'na sòra co' la fàcia rabìta. Un fjiòlo dispetòso me fa la vèchia mentro giògo. Se nasconde , fa bubù e ride da diètro 'na finestra sgangheràta. Còro ala càneleta e bevo de fùga, a bòca piena, me mòlo tuta, apro j òchi e me svèjo, me tòco..........non è aqua, ène làgrime.

(Meri Ercoli 25.09.14 )