ARGENTO DE SERA

Me sà che qualcuno stà à fa la vèchia qui 'ntèl mare, perchè c'è 'n gran lucigòre che se spànde fra i tèti de ogni casa indurmìta, 'ntè 'sta bèla seràta , d'argento 'mbrilantàta. El campanile carèza èl cielo e , d'ogni cucàle , s'è fermato èl vòlo. Zìta zìta 'riva la sera intanto che còl giorno ancòra fa à cagnàra. El Dòmo s'è guàsi indurmito, s'è voltàto de là per nùn esse 'cegàto. Sunèchia pure San Ceriàgo mentre Ancòna s'indòrme e và à giàgio.

(Meri Ercoli 04.02.16 )