EL COLE DEL GUASCO

Qualcùno dice che èl Paradìso è de là............ se vède che nùn s'è mai spinto quassù 'n cìma, del Guàsco , sòpra à la cùlina da'ndò' se vède 'stò panuràma che nùn te fà mànco respirà' ! L'òchio gira 'ntòrno e gòde èl còre che bràcia 'nt' 'n mùmento 'stà benediziò' del Signòre e te pja come 'n nòdo qui drènto a vedè' l'imènzo de 'stò firmàmento. El nèro de la nòte fà 'na gran cagnàra còl giòrno che vòle uscì' a fà la gacigòria, mentre èl Dòmo vurìa ancòra durmì perchè c'ha paùra de lo scùro come 'n fiulì'. Respiro a bòca apèrta per fa' entrà' 'st'aria fina, profumàta de ricòrdi de quand' ero picinìna. El mòndo era tùto lì d'intòrno e jo èl scuprìvo giòrno dopo giòrno. Pògio i bràci sù la ringhièra per guardà' mejo giù de sòto e me se spalànca èl còre tuto 'nt'n bòto. Le luci dèl pòrto se spechiène 'nte l'àqua e l'argènto ilùmina , dèl mare , ogni gòcia. 'Na fìla lùnga lùnga de puntìni luminòsi disègna la stràda che core luntàna, passa da la Staziò', Turrette e Palombina e carèza , con quèle luci, tùta la cùlina. Oramài stà per uscì'èl giòrno. Ho sognato a òchi apèrti gurdandòme 'ntòrno, è ora de scapà' via............ ma sempre con te 'nt'èl còre, Ancòna mia.

(Meri Ercoli 31.12.14 )