L'ULTIMO SOLE

L'ultimo sòle de setèmbre , tiepido , scàlda l'aqua , 'na barchèta solitaria se sciàqua e 'n penzièro d'amòre ntè l'aria se spànde. 'Na brància de sòle la pèle carèza , èl sòfio legèro de la brèza increspa l'azùro dèl mare. Qualche onda incerta compàre se spinge fino à la riva , indietrègia ntè l'aqua , sparisce furtiva , per ritornà sempre più stràca. Dò nuvole bianche uvatàte pàrene salutà l'estate , sparìscene 'ntèl cielo come per magìa mentre pènzo che èl tempo , tròpo svelto, fùge vìa.

(Meri Ercoli 29.09.16)