'N'ESTATE

Era d'estàte àni e àni fa, erìmi dò ragazèti 'namuràti, sempre tacàti a smurègià'. E quèla sèra, te ricòrdi ? Era primavèra, la mà' 'ntè la mà' del zzòle avèmo 'spetàto èl tramontà'. 'Ntè la sàbia sdraiàti, i corpi strèti strèti 'picigàti parlàmi d'amòre e ce se slargàva èl còre. 'Ntèl silenzìo de la sèra 'na batàna se sciaquàva 'ntè l'aqua scùra, era calàta 'na gràn pace tùtu intòrno ….........e avèmo 'spetàto che nascèsse èl giòrno ! Ene passàti àni e àni tra giòie, dulòri e afàni, ma 'ntè 'na pièga cincigàta dèl còre è rimasta incastràta quèla sera d'amore.

(Meri Ercoli 02.12.14)