MACERIE

Era pieno de macerie sòto casa e de polvere e sassi era pièna la strada. Sòto quèi muri bombardàti , d'erba murale rivestiti , giogàmi tùtu èl giorno , proprio qui , à cigo e à nascondì . La guèra èra finita da pògo , ma per nùialtri fjiòli tùtu èra 'n giògo. Corèmi diètro à le mariòle , v'èl giuro , nùn ène fòle..... le stringèmi 'nte 'na mà e cominciàmi à cantà : Mariòla , mariòla , chi t'ha fàto la camigiòla ? Me l'ha fàta mama mia , prendi èl volo e scapa via ! Quante còrze tra quèi sampietrini , quante bevute à la canelèta e che scagnaràte lì in piazzeta tra nùialtri fjòlini ! Tajàvene èl cielo mile farfale colorate , da quèla volta, bèle cuscì , nùn l'ho più trovate , svolazzàvene sopra 'n'acàcia bianca che , tignòsa , sbugàva dài sassi , come 'na speranza . E' oramài sfiorìta quèl'acacia bianca.... è diventata realtà la speranza e ògi che tùtu è gambiàto io me volto vèrzo quèl passato perchè m'è rimasto proprio qui èl còre , tra le macerie 'ndò guardavo èl futuro , gustàvo la dulcezza dèl primo amòre e respiravo la polvere de quèl muro.....

(Meri Ercoli 08.06.18 )