NUTATA MAGICA

E' 'na nutàta magica quèsta , 'na luna discreta rischiàra la chiesèta de Posatòra e quèl che dèl giorno rèsta. De j alberi i bràci scùri se lèvene àl cièlo , squàrcene de la nòte èl vèlo e me carèzene i penzièri. In cielo c'è 'na spenelàta d'argento che 'n gràn pitòre , con vero talento , ha pituràto còl còre. Me guardo intòrno , respiro la natura , è mia ogni ombra de la sera e l'atèsa che viene 'n'altro giòrno. Dumàni èl zzòle cancelerà 'sto quadro bèlo ma adè è tùta mia de 'sta nutàta la magìa.

(Meri Ercoli 13.08.16 )