QUATRO SPENELATE

Quàtro spenelàte a casàcio 'ntèl cièlo roscio fògo e èl giògo è fàto e se te pare pògo gira l'òchio 'ntòrno , respira l'aria del giòrno che esce da la nòte piàno piàno mentre carèza i tèti e se spànde luntàno. Ancòra dorme èl màre e lagiù a l'urizònte , lèntu scompàre èl scuro de la nòte per fà posto ancòra al giòrno nòvo, a l'auròra. Se svejène le case se 'cende qualche luce 'ntòrno , rivivène le stràde , ormài s'è fàto giòrno. E adè quèl gran pitòre ha messo via la tavulòza dèl culòre fino a la fine de 'stà giornàta quando , al cièlo, je darà 'n'altra spenelàta.

(Meri Ercoli 01.09.15 )