QUELA SERA AL LAGO

'Na bàva de vèntu legèra , dolce incrèspa èl lago stasera , mentre l'aqua argentàta suspira come 'na dòna 'namuràta. A muchi i ricordi me tòrnene à la mente. Quèla sera ciuciulàmi de tùtu e de gnènte e 'na smània d'amòre ce conzumàva èl còre. Quanti bagi, quante prumesse.... e che languòre quèlle carezze ! J ani ène vulàti ma io e te sèmo sempre 'namuràti. Ripènzo con tenerezza à quèla sera, te sfiòro co' 'na carezza legèra quèl filo d'argento tra i capèli , cuscì rici e sempre ribeli. Po' te 'bràcio fino a levàte èl fiàto e , come quèla sera , al lago argentato , me torna 'ntèl còre quèla smània d'amòre.

(Meri Ercoli 08.05.17)