SERENATA RUFFIANA

Jòso quàntu sei bèla ! Ma pròprio tàntu tàntu. Te rimìro e respìro 'st'incàntu. 'N ràgio de sole 'nte l'aqua fa 'n zuchèto, me giro e èchèlo al Cardèto. El mare sbàte j scòj a la Rotonda, fa 'n sbrùfo, se ritìra e 'rtòrna 'n'onda. 'Na batàna sbìgia lenta al Lazareto, taja l'aqua guàsi per dispèto. 'Ntanto 'na nuvòla uvatàta se ferma a inciprià del Dòmo la scarpàta. Dò 'namuràti stàne a smuregià' sòto èl Passetto. 'N'abràciu, 'na streta forte forte e qualche bagèto. Me parène proprio la futugrafìa del bene che te vòjo, Ancona mia.

(Meri Ercoli 22.11.14)